Η αληθεια είναι ότι την νέα χρονιά την περίμενα πώς και πως....! ΄Οχι ότι περιμένω κάτι ιδιαίτερο να μου φέρει (αν το φέρει βέβαια δεν είναι απλά καλοδεχούμενο, θα πετάω και τη σκούφια μου από τη χαρά μου) απλά ήθελα πώς και πώς να φύγει η προηγούμενη χρονιά. Ευτυχώς πέρασε...πάει...!!!
Δεν ήταν απλά δύσκολη...δεν υπήρχε!....το ένα μετά το άλλο ερχότανε και δεν προλάβαινα να μετρήσω χτυπήματα. Δεν το έβαλα όμως κάτω, είχα πεισμώσει τόσο πολύ...ή εγώ ή αυτή έλεγα θα επικρατήσει. Φαίνεται ότι αυτό το πείσμα μου το μετρησε η κυρία γιατί τελευταίες ημέρες πριν φύγει και με αποχαιρετήσει, μου επιφύλαξε μερικά δωράκια! ΄Ηταν σαν να έλεγε...περασμένα - ξεχασμένα ό,τι έγινε απ΄δω και μπρος φίλοι..
Φέτος για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια έκανα Χριστούγεννα στο αγαπημένο μου μέρος...το καταφύγιό μου όπως το λέω.
Τα τελευταία 17 χρόνια το θέατρο με κράταγε μακριά από το να γιορτάσω μαζί με τα αγαπημένα μου πρόσωπα, εκεί στο μέρος που νοιώθω ελεύθερη. Τα χριστούγεννα ήταν σαν να γεννήθηκα από την αρχή.
Ξέρω είναι περίεργο αυτό που λέω, όμως όταν μετά από πολλά - πολλά χρόνια ξαναζείς αυτήν την γλυκειά οικογενειακή ατμόσφαιρα είναι πραγματικά απίστευτο. Είσαι με τους ανθρώπους που σε στηρίζουν στα καλά και στα άσχημα. Στις καλές και στις κακές επιλογές σου. Στη λογική και στο παράλογο. Στην ωριμότητα και στην επιπολαιότητα. Είναι πάντα εκεί και σε προσέχουν. Γελάνε, πονάνε μαζί σου. Είναι αληθινοί....δεν είναι δήθεν.
΄Υστερα περπατάς στα δρομάκια, τα πνευμόνια σου γεμίζουν φρέσκο αέρα, ξυπνάς το πρωί και πίνοντας τον καφέ σου βλέπεις ουρανό...καθαρό ουρανό. Πας στο καφενείο να αγοράσεις τσιγάρα και σου λένε "καλημέρα" όλοι! (αλήθεια πότε ακούσαμε τελευταία "καλημέρα" στην τσιμεντούπολη? Πότε είπαμε "καλημέρα" στην τσιμεντούπολη χωρίς να σκεφτούμε ότι θα μας κοιτάνε λες και βγήκαμε σπό το Δαφνί?).
Ναι ξανάνοιωσα στο χωριό! Θυμήθηκα ότι είμαι άνθρωπος, ότι υπάρχει φύση που την είχα ξεχάσει..υπάρχει χειμώνας που είναι διαφορετικός από τον χειμώνα στην "τρελλόπολη" όπως συνηθίζω να λέω την Αθήνα.
΄Ενα από τα χειρότερα πράγματα που μπορεί να τύχουν σ΄έναν άνθρωπο είναι να μείνει άνεργος. Φέτος τα Χριστούγεννα κατάλαβα πως και η ανεργία έχει τα καλά της . ΄Εχεις τον χρόνο να είσαι στο μέρος που θέλεις, όταν το θέλεις και με αυτούς που θέλεις!!!!! :):):)
Λατρεύω το θέατρο, έζησα μαζί του 17 ολόκληρα χρόνια , χρόνια δύσκολα όμως και όμορφα! όμως μου στέρησε ανθρώπους που αγαπώ. Και τώρα μπορώ να τους ζήσω!
Μη με ρωτήσετε αν μου λείπει........Στη ζωή μου πάντα λέω..."δεν φτάνει να αγαπάς κάτι μόνο εσύ...πρέπει κι αυτό να σ΄αγαπάει...".
Πρωτοχρονιά δυστυχώς δεν μπόρεσα να είμαι εκεί. ΄Επρεπε να φύγω. Τα Χριστούγεννα ο καιρός ήταν καταπληκτικός. ΄Ηλιος, ήλιος, ήλιος! ΄Οταν έφυγα ο καιρός έγινε ακόμα καλύτερος. Κρύο, χιόνια....και να το έστρωσε!!! Δεν ήμουν όμως εκεί για να απολαύσω το χιόνι. Να παίξω όπως έπαιζα όταν ήμουν παιδί!
Ευτυχώς που όσοι έμειναν εκεί φρόντισαν να ανεβάσουν στο ίντερνετ φωτό και βιντεάκι για να το χαρούμε κι εμείς που δεν είμαστε!
Δημοσίευση by Alexandra Katsika.
Εύχομαι σε όλους σας ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ γεμάτη ΥΓΕΙΑ, ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ!! ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΥΤΟ!
καλη χρονιά!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου