Το θέατρο πληρώνει ακριβά το τίμημα της κρίσης

"Το θέατρο πληρώνει ακριβά το τίμημα της κρίσης, τονίζουν σημαντικοί εκπρόσωποι του χώρου"
Αυτή η ατάκα μου έχει ζαλίσει το μυαλό τώρα τελευταία. ΄Ολοι γκρινιάζουν, παραπονιούνται, "η κρίση φταίει"

ΟΧΙ ΚΥΡΙΟΙ ! επιτέλους ας βάλουμε τα πράγματα μια φορά στη θέση τους κι ας τα πούμε με το όνομά τους.
Καμμία κρίση δεν φταίει. Το θέατρο μια ζωή δεν πλήρωνε. Από το θέατρο ποτέ δεν ζούσες ευπρεπώς. Είναι τυχαίο κύριοι που όλοι οι ηθοποιοί κάνουν άλλες δουλειές? ποιοί ζουν από το θέατρο και μόνο? Η ατάκα που επικρατεί χρόνια τώρα είναι "τι δουλειά κάνεις?"......"ηθοποιός"......."αααα!!!! σε ποια καφετέρια δουλεύεις?"........έτσι είναι κύριοι! άλλοι σε καφετέριες, άλλοι σε γραφεία γραμματείς, άλλοι καθαρίστριες, άλλοι κούριερ, άλλοι πιτσαδόροι, άλλοι οικοδομή, άλλοι σε σουβλατζίδικο, άλλοι σερβιτόροι σε ταβέρνες, άλλοι τηλεφωνητές, άλλοι κλόουν, άλλοι στον δήμο καθαριότητας με συμβάσεις 2μηνες και 8μηνες......κάθε άλλο παρά ηθοποιοί!!!!! κι όλα αυτά τα επαγγέλματα που κάνουν να επιβιώσουν είναι περιστασιακά....είναι για λίγο καιρό.....μετά πάλι στην ανεργία.....άνεργος ηθοποιός.....άνεργος γενικά για κάθε κατηγορία.......και τώρα μιλάτε για την κρίση? ποιά κρίση? το επάγγελμα αυτό έχει κρίση εδώ και 40 χρόνια!!!!!! Η δήθεν κρίση της ελλάδας σας πείραξε?

΄Ολα τα χρόνια στα θέατρα παίζουν ομάδες που η μόνη τους οικονομική απολαβή είναι τα ποσοστά επί των εισιτηρίων. Δηλαδή μιλάμε για μικροποσά που φτάνουν για τα τσιγάρα του μήνα.

 Κι αν υπάρχουν κάποιοι ακόμα που παίρνουν μισθό, αυτοί είναι ελάχιστοι ανάμεσα στους 10.000 ενεργούς δηλωμένους ηθοποιούς. Κι αυτό γιατί υπάρχουν ακόμη οι επιχειρηματίες οι οποίοι σέβονται τον ηθοποιό κι αυτό που εκπροσωπούν οι ίδιοι.


Κι επιτέλους ας σκεφτούμε και οι ηθοποιοί πως το ζητούμενο δεν είναι απλά να βρίσκεσαι πάνω σε μία σκηνή, να παίζεις για να υπάρχεις......έχεις δώσει την ψυχή σου "ηθοποιέ" και ανέχεσαι να σε αμοίβουν με το τίποτα. Ανέχεσαι να αμοίβεσαι μ΄ένα "μπράβο είσαι πολύ καλός ηθοποιός". Ανέχεσαι να αμοίβεσαι με ένα δελτίο τύπου με το όνομά σου σε ένα περιοδικό ή μια εφημερίδα. Ανέχεσαι να σε αμοίβουν με την υπόσχεση ότι θα σε πάρουν και του χρόνου με καλύτερες προυποθέσεις. Και του χρόνου δεν έρχεται ποτέ. ΄Η αν έρθει πάλι στα ίδια θα είσαι. Γιατί απλά ήταν μόνο υπόσχεση.

Γιατί? για να λέμε ότι είμαστε ηθοποιοί? για την τέχνη? οκ.....ας κάνω θέατρο δωρεάν για την τέχνη. Αλλά και πάλι αναρωτιέμαι. Ποιά τέχνη? πού βρίσκεται η τέχνη στην Ελλάδα? Για ποιά τέχνη να καταθέσω την ψυχή μου σε πολύωρες πρόβες , και σε μελέτη στο σπίτι. Κι όλα αυτά γιατί?

Αυτά είχα να πω εξοργισμένη και γι΄αυτό το λόγο είμαι εκτός θεάτρου φέτος. και θα συνεχίσω να είμαι εκτός όσο θα υπάρχει αυτή η κατάσταση. Προτιμώ να κάνω άλλη δουλειά για να ζήσω ευπρεπώς και όχι ζητιανιά. ΄Οχι για να λέω ότι είμαι ηθοποιός.

Καλλιτέχνης ήμουν, είμαι και θα είμαι......αλλά .........αν είναι έτσι....προτιμώ να ανεβάσω παράσταση στο σπίτι μου, να φωνάξω και 10 φίλους και άλλους 10 γνωστούς, να παίξω τον ρόλο της ζωής μου και να με χειροκροτάνε.....αφού τελικά αποδεικνύεται ότι αυτή είναι η κάψα μας!!!

Ηθοποιός σημαίνει ποιώ ήθος......αξιοπρέπεια. Κάτι όμως που ανεχόμαστε οι ίδιοι να χάνουμε. Εγώ δεν το ανέχομαι όμως!
 
(σκέφτομαι......μήπως να ξεκινήσω από τώρα την προεκλογική μου εκστρατεία??..........χιούμορ κάνω....!!!!!!  :):):):))

Απλά κάποτε ας μάθουμε να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας για να δείξουμε προς τα έξω μόνο τη γκλαμουριά. Και τα καλάμια ας τα αφήσουμε σπίτι μας ...καλό θα είναι !

Και θα κλείσω αυτό το άρθρο με τα λόγια ενός αγαπημένου μου ηθοποιού του Βασίλη Τζιβιλίκα από μία πρόσφατη  συνέντευξή του : " - Στην Ελλάδα έχουμε 500 παραστάσεις το χρόνο. Δηλαδή 1,2 πρεμιέρα την ημέρα! Καταλαβαίνετε ότι είναι αστείο να μιλάμε για κρίση. Ασφαλώς ο τζίρος θα επηρεαστεί από την οικονομική κρίση, αλλά ο τζίρος δεν καθόρισε ποτέ τις τύχες του θεάτρου στο σύνολο του. Τα θέατρα ανοίγουν γιατί οι ηθοποιοί θέλουν «να φανούν».  Όσο για τα χρήματα, θα τα βρουν από αλλού: τηλεόραση, μεταγλωττίσεις, διαφημίσεις, επιχορηγήσεις, ο μπαμπάς... Άλλα είναι τα προβλήματα του ελληνικού θεάτρου, και όχι η οικονομική κρίση. "

Ζητώ συγνώμη από τους συναδέλφους αν φάνηκα λίγο σκληρή. Αλλά ας σκεφτούμε όλοι επιτέλους λίγο σοβαρά και ώριμα.

Και όχι μόνο οι ηθοποιοί!